21. Έρχεται η αλεπού

Η κυρά αλεπού αποφάσισε να κάμει επίσκεψη στην κοινότητα. Αφού ήρθαν ξένοι, πώς μπορεί να μην τους πει το καλωσόρισες;

Κίνησε λοιπόν από την τρύπα της κι ήρθε. Μέτρησε τις κατοικίες: μία, δύο, τρεις... πέντε... οχτώ.

—Ποπό, είπε, τι μεγάλη πολιτεία!

---

Πλησίασε και τις κοίταξε από κοντά μία μία. Έπειτα έβαλε το αφτί της ν’ αφουγκραστεί.

Μόνο η αναπνοή των κατοίκων ακούστηκε. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και κοιμόνταν βαθιά. Τέτοια ώρα κάνει η αλεπού τις επισκέψεις της.

Περπατούσε σιγά πολύ, από ευγένεια μήπως ξυπνήσει κανένα. Είδε το μαγειρειό κάτω από το πεύκο, κοίταξε τη μεγάλη κατσαρόλα που γυάλιζε από την πάστρα, είδε την κουτάλα βαλμένη στη θέση της, είδε και την πατσαβούρα.

—Όλα νοικοκυρεμένα, είπε. Ας δω και το κοτέτσι, το ’χουν καλά;

Μόλις έβαλε στο στόμα δύο κότες, τις γνώρισε.

—Αυτές οι κότες, είπε, είναι απ’ το Μικρό Χωριό.

---

Ως τώρα η κοινότητα δε φρόντιζε να φυλάξει την περιουσία της. Τα καταστήματά της ήταν ανοιχτά. Ούτε ντουλάπι ούτε συρτάρι πουθενά· ούτ’ ένα κλειδί.

Η αλεπού όμως δεν το βρήκε σωστό αυτό. Μια πολιτεία πρέπει να έχει κι έναν φύλακα.

Στη θέση αυτή διορίστηκε μοναχή της. Κι έκανε πολύ καλά· ποιος άλλος να την πάρει; Μήπως το κουνάβι, μήπως η νυφίτσα; Αυτοί δεν είναι για τέτοια υπηρεσία.

—Είναι λωποδύτες! λέει η αλεπού.

Αλεπού, Ιούνιος 2017
Φωτό: Οδυσσέας Τζημούλης