Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία, μας είπαν
πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομα.
Έπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντρα.
Όταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά, είχαν για σχολείο πότε ένα
πεύκο, πότε έναν πλάτανο.
Έπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους
λόφους, στον ήλιο και στον αέρα.
Από ‘κεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους, τη γη, τον ουρανό,
τα πλάσματα όλα. Τους πήγαινε κοντά στις αγελάδες, στα πρόβατα, στα γίδια, στις
κότες για να μάθουν πώς ζούνε.
Τους μάθαινε τη ζωή των δέντρων, των πουλιών και των
εντόμων. Όταν ήταν καθαρή αστροφεγγιά, τους έδειχνε από ένα ύψωμα και τους
ονόμαζε τ’ άστρα.
Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν
στον νου και στην ψυχή τους. Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο. Όσο για τον
Γκέκα, δεν ξέρουμε τι απόγινε. Σπάνια μαθαίνουν οι άνθρωποι την ιστορία των
σκύλων.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου